Projekt „Witkacy w Toruniu” ma charakter edukacyjny. Jego celem jest upowszechnianie wiedzy o sztuce, wzmacnianie patriotyzmu lokalnego oraz rozwijanie wrażliwości artystycznej u ludzi młodych (licealistów, studentów). Mało kto wie, jak wielki był potencjał kulturalny Torunia w latach 20. XX wieku. Jedną z niezwykłych postaci, które w tym czasie odwiedzały nasze miasto był Stanisław Ignacy Witkiewicz. Projekt „Witkacy w Toruniu” będzie przybliżał, w sposób przystępny dla młodzieży, zarówno historię miasta, jak i wiedzę o sztuce.
Herbem Torunia jest anioł strzegący bram miasta. Wszyscy znamy legendę związaną z herbem. Ale czy nie warto stworzyć innych opowieści, których bohaterami będą anioły opiekujące się toruńskimi zabytkami lub budowlami? „Toruń cały w aniołach” to cykl warsztatów ceramiczno-plastycznych, 2 spotkania dla jednej grupy. Podczas pierwszego uczestnicy będą wykonywać płaskorzeźbę toruńskiego zabytku lub anioła — opiekuna dla niego. Wśród zaproponowanych zabytków są: Krzywa Wieża, Brama Klasztorna, Dwór Artusa, Ratusz, Kamienica pod Gwiazdą, jak również budynek bliski dziecku (Planetarium, Teatr „Baj Pomorski”, a może dom, w którym mieszka). Następnie po wypaleniu prac (drugie spotkanie) uczestnicy ozdobią je i ułożą własną opowieść (paralegendę). Opowieść ta zostanie spisana na dużym arkuszu i dołączona do wystawy.
Wydarzenie ma na celu uczczenie przybycia do przyszłości Marty’ego McFly’a, bohatera słynnej filmowej trylogii Roberta Zemeckisa „Powrót do Przyszłości”. 26 października 1985 roku dr Emmett Brown wysłał Marty’ego McFly’a do przyszłości. Nastolatek przybędzie 21 października 2015 roku, by ratować swoją rodzinę. Fabuła „Powrotu do przyszłości 2” stała się okazją dla wielu jej fanów do świętowania przybycia Marty’ego z przeszłości. Aby uatrakcyjnić ofertę kulturalną Torunia, urozmaicić i ożywić naszą Toruńską Starówkę, postanowiliśmy uczcić tę kultową datę, o której mówi już cały świat. Nie będziemy jednak siedzieć w domu i dawać like’ów na Facebooku, a wyjdziemy na Starówkę. Dnia 21 października pod Klubem Studenckim KADR zaparkuje wehikuł czasu, samochód z filmu „Back to the Future”, słynny De Lorean DMC 12. Na tę okazję wnętrze lokalu również zostanie odpowiednio przygotowane. Na godzinę 18:00 planowana jest projekcja filmu „Powrót do przyszłości 2” na dużym ekranie, po projekcji — impreza taneczna inspirowana filmem.
Projekt ma na celu rozbudzenie w młodzieży gimnazjalnej pasji, zainteresowań, przełamanie stereotypu, że szkoła musi być nudna. Chcemy pokazać nastolatkom, że czas wolny nie musi oznaczać bezowocnego spędzania czasu przed komputerem, czy szukania taniej rozrywki, a szkoła nie musi być wyłącznie miejscem zdobywania wiedzy ale też miejscem, które wychowuje, stwarza warunki do rozwoju własnej osobowości, rozwija pasje i stwarza możliwość twórczego myślenia . Poprzez spotkanie z Markiem Wiernikiem, osobowością świata mediów, uznanym autorytetem w dziedzinie szeroko pojętego dziennikarstwa chcemy poszerzyć horyzonty młodych ludzi, pokazać im wachlarz możliwości na samorealizację, na odkrywanie siebie i zaistnienie w społeczności szkolnej.
W pracy artystka nawiązuje do ASMR (Autonomous Sensory Meridian Response) — czyli fizycznego odczucia, które charakteryzuje się przyjemnym mrowieniem rozpoczynającym się w okolicach głowy i biegnącym wzdłuż kręgosłupa. Chodzi o taką stymulację narządu słuchowego, która wywoła w mózgu rodzaj drżenia z przyjemności.
Dźwięk będzie emitowany ze specjalnych głośników w toruńskich tramwajach. Pasażer tramwaju to typ odbiorcy, który będąc w drodze, będzie miał niewiele czasu na zagłębienie w nowe zagadnienie. Przekaz nie może być zbyt długi, musi „mieścić się” między dwoma przystankami — zupełnie jak ogłoszenie o przycisku do otwierania drzwi. Łącząc zainteresowanie nurtem ASMR i komunikacją miejską, artystka chce stworzyć rodzaj komunikatu szeptanego. Zamiast odczłowieczonego syntezatora mowy — przekaz szeptem, który dzięki specjalnym głośnikom, trafi jedynie do osoby, która przy nim stanie. Celem realizacji jest nie tylko zaskoczenie odbiorcy formą, w jakiej „głos w tramwaju” przemawia, ale również wywołanie przyjemności z jego słuchania. W transmisyjnym tłoku krzykliwych reklam i agresywnych obrazów, trans-szept zaanektuje fragment przestrzeni pojazdu, który obwiezie szept-komunikat po całym Toruniu.
Filmogranie! jest zadaniem kompleksowym, łączącym zarówno teorię na temat sztuki filmowej, jak i jej późniejsze zastosowanie w działaniach praktycznych. Kompozycja tych działań, zestawiona przez wykwalifikowanych edukatorów w sposób atrakcyjny, a jednocześnie przystępny dla najmłodszych odbiorców wiedzy o filmie, stanowi produkt końcowy o znaczącej sile oddziaływania, która sprawia, że dzieci i młodzież wynoszą z proponowanych zajęć zupełnie nowe umiejętności, których nie mają szans zdobyć podczas realizacji tradycyjnego modelu nauczania szkolnego. Naszym priorytetem jest stworzenie takiej formy edukacji, która zakłada, że uczestnik, poza czysto zmysłowym odbiorem obrazu, zdobywa wiedzę na temat samego tworzenia filmu, od etapu pisania scenariusza, poprzez technikę robienia zdjęć, scenografii, po technikę montażu i postprodukcję. Celem projektu jest tym samym popularyzacja kreatywnego podejścia do filmu, jego języka, a tym samym budowanie twórczej postawy dzieci i młodzieży wobec kultury i jej aktywny odbiór. Ważną kwestią pozostaje również zaproszenie do działania dzieci i młodzieży z ograniczonym dostępem do kultury tak, aby mogli oni zwiększyć swe kompetencje jako aktywni jej odbiorcy, a tym samym — zniwelować nierówności w dostępie do sztuki.
Według uzgodnień z dyrekcją Aresztu Śledczego w warsztatach będzie mogło wziąć udział od 10 do 15 osób, a zostaną one przeprowadzone w świetlicy aresztu. Warsztaty podzielone zostaną na dwie zasadnicze części. W pierwszej osadzeni, biorący udział w zajęciach, zmierzą się z zadaniem wskazania autorytetu, który w przeszłości odgrywał lub odgrywa dla nich nadal ogromną rolę w sensie pozytywnym. Ważnym aspektem jest, aby wybrana przez uczestników osoba była istotna dla nich już przed osadzeniem w areszcie. Następnie, na przygotowanych kartkach, uczestnicy wypiszą po kilka cech wybranych postaci — autorytetów. Staną się one słowami kluczowymi, które pomocne będą w kolejnej części. Po tym uczestnicy przyporządkowywać będą musieli do wypisanych słów przygotowane materiały. W wyborze sugerować się mogą: barwą, kształtem, symboliką, fakturą, itd.
Celem projektu jest edukacja artystyczna. Zapoznanie uczestników z metodami ręcznego formowania rzeźby ceramicznej, kształtowanie umiejętności manualnych i rozbudzenie wyobraźni przestrzennej oraz integracja społeczna. Projekt przewiduje cotygodniowe warsztaty ceramiczne. W skład każdej sesji wchodzi instruktaż, ręczne kształtowanie formy ceramicznej, zdobienie (malatura — angobowanie i szkliwienie na surowym czerepie). Projektowi towarzyszyć będzie prezentacja Szopki w czasie świąt Bożego Narodzenia na terenie oratorium. Uczestnicy warsztatów wykonają figurki ceramiczne przedstawiające postaci z Szopki betlejemskiej. Pracownia Modelarska wykona konstrukcję szopki, w której umieszczone zostaną rzeźby wykonane w czasie warsztatów. Prace ceramiczne będą wypalone, a następnie szkliwione i ponownie wypalone w piecu ceramicznym.
Projekt zakłada wydanie książki dla dzieci i dorosłych: „Owady z czekolady”, a także warsztaty literacko-teatralne oraz inscenizacyjno-scenograficzne, bazujące na treści i przekazie ww. książki. Spotkanie z autorką będzie miało charakter poznawczy, edukacyjny i terapeutyczny, zakładający działania i oddziaływania interpersonalne, motywacyjne, przeciwlękowe i kreacyjne: dźwiękiem, słowem, materiałem twórczym, ruchem scenicznym, osobistą realizacją teatralną, scenograficzną. Działania warsztatowe będą efektem grupowej i indywidualnej pracy artystycznej uczestników. Będą to krótkie inscenizacje bajek, które mają inspirować i integrować.
Projekt zakłada więc:
1) wydanie i promocję książki z bajkami dla dzieci i dorosłych,
2) kilkanaście spotkań autorskich i warsztatów artystycznych we wspomnianych dzielnicach Torunia,
3) aktywizację wielu środowisk i miejsc — dzielnic miasta.
Projekt „Bydgoskie — widzi mi się!” to cykl działań przygotowanych z myślą o uczniach ZS Nr 26 w Toruniu, którzy we wrześniu 2015 roku rozpoczęli naukę w nowej siedzibie szkoły, przy ul. Fałata 88/90. Projekt ma być atrakcyjną formą zaznajomienia, oswojenia młodzieży z ZS Nr 26 z nową przestrzenią. Zacznie się od niekonwencjonalnego zwiedzania Bydgoskiego Przedmieścia — młodzież weźmie udział w grze miejskiej, podczas której pozna topografię, zabudowę i historię dzielnicy. Miejsca szczególnie zapamiętane przez graczy staną się następnie przedmiotem działań twórczych — dla uczestników projektu przygotowano plenerowe warsztaty fotograficzne, będące okazją do wykonania zdjęć przedstawiających architekturę, przyrodę i codzienne życie Bydgoskiego Przedmieścia. Powstałe fotografie będą także inspiracją twórczości plastycznej — podczas kolejnych warsztatów uczestnicy projektu stworzą prace tematycznie związane z wcześniejszymi działaniami.
Przedstawienie ma obejmować przybliżenie samej osoby Adama Freytaga jak i ukazanie historycznych epizodów z jego życia. W trakcie imprezy przewidziane są: scenki rodzajowe z życia znanego torunianina, pokazy szermierki historycznej, pokazy artyleryjskie. Przygotowanie i prezentacja obozowiska XVII wiecznego. Gry zabawy dla mieszkańców oraz tor łuczniczy dostępny dla szerokiej publiczności. Widzowie nie tylko mogą przenieść się w tamte czasy wraz z aktorami, ale wręcz swoją osobą mogą uczestniczyć w wielu przygotowanych atrakcjach, scenkach rodzajowych np.: zaciąg do chorągwi i wielu innych. Ten rodzaj pokazu pozwala na dużą interakcje z widzem oraz daje możliwość oprócz zabawy także i sposobność do nauki. Widz poznaje w przystępny sposób epokę i kulturę materialną tamtych czasów. Rekonstrukcje w dzisiejszych czasach są uznane za innowacyjne narzędzie edukacyjne, a nic tak nie działa jak nauka poprzez dobra zabawę.